O colectivo analiza nas súas reunións semanais algunhas
propostas exitosas levadas a cabo en Galicia.
Algo máis da metade das persoas que están inscritas nas
oficinas do Ecyl como demandantes de colocación son mulleres. O mes comezou con
2.150 esperando un traballo remunerado que, para moitas, non acaba de chegar.
Así que, como a unión fai a forza, en lugar de buscar en solitario, algunhas
decidiron reunirse ao redor dun club de emprego e formar un grupo de autoaxuda,
no que compartir información sobre posibles ofertas, apoiarse na busca por
Internet e con diversas ferramentas dixitais e, tamén, no que sentar as bases
de pequenas cooperativas que lles permitan volver ao mercado laboral.
Unha serie de experiencias exitosas que un grupo de mulleres
galegas lles contaron xa hai uns meses e que os animaron a afondar nesta
posibilidade, encamiñándose a aquelas que poidan ter unha finalidade social, xa
que poderían acollerse mesmo a algún tipo de subvención.
De momento, é só unha idea, pero «parece interesante moverse
nese ámbito, porque está visto que a busca non nos está a dar resultados,»
recoñeceu Pilar Pérez, unha das participantes neste clube que se reúne os martes
pola mañá na Casa de Igualdade.
Uns encontros nos que queren dedicar un tempo a poñer sobre
a mesa e en común esas necesidades que cada unha detecte que hai na cidade
para, dende o autoemprego, intentar crear unha cooperativa que as cubra. «A ver
se xorde unha primeira que funcione para que pouco a pouco o clube vaia collendo
auxe». E é que, recordou, «en Galicia empezaron así e agora teñen 15 e todas
marchan ben. Apóianse, crearon unha rede e están encantadas da vida. Témonos»
que «animar». O coidado de maiores e nenos poderían ser dous campos nos que, en
principio, cren que poderían moverse.
De momento, rolda as vintena as mulleres que, con maior ou
menor asiduidade, acoden á cita semanal, pero aínda non se animaron a dar o
paso de converterse en pequenas empresarias. Tamén hai que recoñecer que, neste
tempo -o clube arrancou en outubro- algunhas das participantes encontraron
emprego.
Busca activa
Por agora, centráronse máis en compartir información sobre
posibles ofertas e en asegurarse que todas saiban como buscar nos diferentes
portais de emprego, manexen unha conta de correo electrónico, teñan o currículo
actualizado... «Estase a crear un bo ambiente de solidariedade, porque tamén
hai necesidade de compartir momentiños e facer cousas», aínda que o grupo sexa
do máis heteroxéneo.
Hai xente de todas as idades e con todo tipo de
cualificación ou experiencia laboral. O denominador común é que todas están no
paro. Isabel Martínez, unha das involucradas no clube, leva máis dun ano sen
traballar.
Dende que a despediron dun almacén de farmacia no que estivo
contratada uns 17 anos (máis outros 4 e medio con anterioridade), só chamárona
unha vez e para cubrir unha vacante dun mes de duración que, ademais, o obrigou
a desprazarse e residir noutro sitio. Pero aínda así, a experiencia de ser vixiante
nos depósitos de Clunia veo como algo positivo. «Aínda que foi o comido polo
servido, a oportunidade de facer algo totalmente diferente ao que fixera
gustoume. Volvería ir outra vez».
Leva toda a vida traballando e espera poder continuar, aínda
que, de momento, as ofertas que contestou por Internet non tiveron resposta. De
todos os xeitos, o clube de emprego serviulle para aprender a crearse unha
conta de correo electrónico que antes non tiña e a manexarse pola rede, aínda
que recoñece que «aínda estou algo perdida». Como contrapartida, ela
ensinoulles algunha receita de cociña.
Tamén se interesou por participar no encontro semanal María
Carmen González, que quedou no paro en agosto, cando se lle rematou o contrato
nunha empresa de servizos loxísticos na que levaba sumando moito tempo
contratos temporais. Foi entón cando unha amiga lle falou do grupo da Casa de
Igualdade e a pasada semana decidiu acudir pensando en encontrar axuda para
buscar un emprego e para actualizar o currículo. Teste que mover porque se non, mal. Compartir información, o correo electrónico... sempre te pode facer chegar
algunha oferta. Ademais, relaciónaste e non estás na casa a pensar que facer».
Tamén era nova no encontro Mari Luz Mikue Mibuy, á que a súa
xuventude -ten 20 anos- tampouco lle axuda a encontrar un traballo. Fixo varios
cursos de formación, pero non ten ningunha experiencia laboral. Non me sae
nada», aínda que mirou por Internet, deixou currículo en man... A iso súmase
que o seu marido, que é soldador, tamén leva dous meses no paro.
Por outro lado, os recortes en formación e a falta de cursos
cos que mellorar as súas capacitacións de cara a volver ao mercado laboral
tamén contribuíron a dar maior sentido ao clube de emprego e a outra serie de
propostas que se levan a cabo na Casa de Igualdade e nas que cada unha achega e
comparte os seus coñecementos coas demais, de xeito altruísta. «A alternativa
está no intercambio de saberes».
É un forma de tratar de compensar os maiores problemas que
Pilar Pérez cre que as mulleres teñen para encontrar un traballo. «Despois de
tantos anos de loita por ter unha posición social que nos deu a liberdade, o
acceso ao mercado laboral e a independencia, vémonos abocadas outra vez á
casa», lamentou.
Punto de encuentro: El club se reúne los martes, a las 11.00
horas, en la Casa de Igualdad.
Iniciativa: La participación está abierta a todo el mundo y
tiene entre sus objetivos, el intercambio de ofertas de empleo y el prestar
ayuda manejarse con las nuevas tecnologías.
Proyecto: Entre las ideas que se están estudiando está la
creación de una cooperativa para trabajar en el cuidado de niños o de personas
mayores.
Trayectoria: Las reuniones comenzaron en octubre de 2012.
No hay comentarios:
Publicar un comentario